Het is eind november 2024. De laatste weken van het actieve jaar in Nigeria zijn aangebroken. Vanaf week 50 zal er niet veel meer gaan gebeuren en kijkt een ieder reikhalzend uit naar kerstmis. Het is dus tijd voor een klein stukje reflectie en wellicht dat ik het aandurf om vooruit te kijken naar 2024.
De afgelopen paar maanden zijn zeer ingrijpend geweest voor de gemiddelde Nigeriaan. Het aantreden van de nieuwe president en zijn kabinet heeft meteen geleid tot het implementeren van hele ingrijpende (maar broodnodige) maatregelen die iedereen heel hard getroffen hebben. Ik heb al vaker melding gemaakt van de enorme inflatiecijfers, maar nu daar ook nog een knotsgekke devaluatie van de nationale munt overheen is gekomen is het echt armoe troef. In amper 6 maanden heeft de Naira een vrije val meegemaakt die we de laatste jaren eigenlijk alleen maar gewend waren van landen als Zimbabwe en in mindere mate Turkije. Het ligt er een beetje aan welke rates je bekijkt en gelooft, maar devaluatie cijfers van meer dan 60% heb ik al voorbij zien komen. Feit is dat de parallel market (waarbinnen de Nigeriaan op straat zijn boodschappen moet doen), in juni 2023 een rate liet zien van N740 voor een dollar en vanochtend stond de dollar al ruim boven de N1,150.
Dit zijn cijfers die voor een gemiddelde Nederlander niet te bevatten zijn. Dat blijkt met name als we de discussies in de afgelopen Nederlandse verkiezingsstrijd eens tegen het licht houden. Ik heb deze met belangstelling gevolgd, al was het maar omdat ik als expat enkel mag stemmen tijdens de 2e kamer verkiezingen. Wat me opviel in alle verkiezingsretoriek was het veelvuldige gebruik van het woord ‘bestaanszekerheid‘. Naast de mooie Scrabble woordwaarde van 32, is dit een label dat ik niet voor mezelf kan duiden. Wie bepaalt wat bestaanszekerheid dan precies is? Kun je dat meten? Ten opzichte van welk minimum wordt deze zogenaamde zekerheid dan gewogen…enfin u snapt me wel. Ik heb heel lang geleden een blauwe maandag tegen de juridische faculteit te Nijmegen aangeschurkt. Ook toen viel het me al op dat het belangrijkste vak dat gedoceerd wordt aan onze advocaatjes in spé, ethiek en filosofie is. Oftewel: wat geeft mij het recht om een juridisch kader op te leggen aan een ander en wie of wat bepaalt dat kader dan?
De juridische faculteit van mijn Alma Mater geeft als definitie: ‘Het recht benadert relaties met een sterk accent op te claimen belangen. Bij de ethiek ligt het accent op opgedeelde waarden, zorg en compassie. Het recht betreft regels met algemene strekking. Bij de ethiek zijn de zaken zeer contextgevoelig.’. Ik ben altijd van mening geweest dat de 2 onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en te claimen belangen niet los gezien kunnen worden van een ethische context. Het idee dat er dus een verschil tussen zit en het één los gezien kan worden van het ander bevreemd me. Zeker als je weet dat Thomas van Aquino zelf uitkijkt op de rechtenfaculteit binnen landgoed Heyendaal, maar die puzzel mag u als lezer zelf oplossen. #De regimine principum.
